The Faces of the Circle
artistic part of the doctoral dissertation in the discipline of fine arts
artistic part of the doctoral dissertation in the discipline of fine arts
Oblicza koła
część artystyczna rozprawy doktorskiej w dyscyplinie sztuki piękne
część artystyczna rozprawy doktorskiej w dyscyplinie sztuki piękne
zbiór 0. (eng. 'Set 0.')
seria 12 obiektów, 2017, FDM PLA, ok. 20 × 21 cm każdy
series of 12 objects, 2017, FDM PLA, ca. 20 × 21 cm each
![]() |
Oblicza koła — zbiór 0. |
|
Oblicza koła — zbiór 0. |
zbiór 1. (eng. ‘Set 1.’)
cykl 11 obiektów, 2017, FDM PLA, 20 × 21 cm każdy
cycle of 11 objects, 2017, FDM PLA, 20 × 21 cm each
|
Oblicza koła — zbiór 1. — 2⁰ |
zbiór 2. (eng. ‘Set 2.’)
obiekt, 2017, FDM PLA, 20 × 30 × 8 cm
object, 2017, FDM PLA, 20 × 30 × 8 cm
[...] Zrealizowana część artystyczna rozprawy doktorskiej pt. „Oblicza
koła”, która stała się przedmiotem opisu i analizy rozdziału trzeciego, jest
próbą zbadania druku przestrzennego jako medium artystycznego, w oparciu o
dialog cyfrowej wirtualności z rzeczywistością. Odrzucając imperatyw zasady
mimesis autor przyjął wszystkie zjawiska towarzyszące procesowi powstawania
obiektów, takie jak przypadek czy błąd, jako równoprawne czynniki sprawcze.
Zaobserwowane zjawiska pozwoliły na dostrzeżenie wartości artystycznej
powstałych obiektów. Tym samym, zrealizowany projekt staje się pretekstem do
wysnucia tezy, że pozornie automatyczny i bezduszny proces urzeczywistniania
cyfrowego modelu przy wykorzystaniu technologii FDM, może być źródłem
obiektów, posiadających charakter artystyczny. Można również założyć w
dłuższej perspektywie,
że technologie addytywne uzyskają potencjał, aby być włączonymi do
zbioru równoprawnych procesów realizacji form przestrzennych.
ze streszczenia rozprawy doktorskiej
„Oblicza koła” Druk przestrzenny jako medium. Znaczenie utworu
artystycznego w aspekcie wirtualnym i rzeczywistym
[...] The complete artistic part of the doctoral dissertation titled
‘The Faces of the Circle’, which became the subject of description and
analysis in the third chapter, is an attempt at examining spatial
printing as an artistic medium, based on the dialogue between digital
virtuality and reality. By rejecting the imperative of the mimesis
principle the author has accepted all phenomena accompanying the
process of object creation, such as mishap or error, as equal causal
factors. The observed phenomena allowed for an appreciation of the
artistic value of the created objects. Thus, the completed project
becomes a pretext for proposing that the seemingly automatic and
soulless process of realizing a digital model using FDM technology may
be a source of objects of artistic qualities. It may also be proposed
that, in the long term, additive technologies might potentially be
regarded as an equally valid processes of creating spatial forms.