In Podlasie, there is a local language described as Podlachian, and by local residents as prosta [simple], tutejsza [local], swoja [native], or nasza [our] mowa [language]. It is still used in speech, and today, thanks to its popularizers, also in written and literary forms.
 |
| In Podlachian, general view | Po prostu, widok ogólny |
In Podlachian
object, 2021, MDF frame, FDM PLA print, 27 × 27 × 6 cm
Po prostu
obiekt, 2021, rama MDF, druk FDM PLA, 27 × 27 × 6 cm
 |
| In Podlachian, detail | Po prostu, detal |
In Podlasie, there is a local language described as Podlachian, and by local residents as prosta [simple], tutejsza [local], swoja [native], or nasza [our] mowa [language]. It is still used in speech, and today, thanks to its popularizers, also in written and literary forms.
This undisputed element of heritage sometimes gives rise to ambivalent feelings. Among many people who use the Podlachian language, there is a conviction, e.g. with a lower social status related to their origin, level of education, religion, occupation, etc.
For our grandparents, it was just the language they communicated in. For parents, a certain stigma of origin and belonging, inextricably linked with difficult life and hard work. For our generation, it is a symbol of heritage, a transitory world, identity, and roots.
 |
| In Podlachian, close-up | Po prostu, zbliżenie |
The object is a visual transcription of a statement by Joanna Troc, director, and actress who is inspired and creates in Belarusian. In the Podlachian language, Joanna talks about her roots, discovering her identity, and the importance of language for her and her work. Paweł Dudko's original machine transformed sound into a form of visual drawing.
The title in the original form is Po prostu, which has two meanings. The first one is In Podlachian, as it states it was spoken in the local language. The second meaning could be translated as simply or in a plain, straightforward way.
Attached to the object is a recorded utterance of 10 minutes 53 seconds.
 | |
|
Na Podlasiu występuje lokalny język określany jako podlaski, a przez lokalnych mieszkańców jako prosta, tutejsza, swoja czy nasza mowa. Wciąż jest stosowany w mowie, a współcześnie dzięki jego popularyzatorom także w formach pisanych i literackich.
Ten niekwestionowany element dziedzictwa niekiedy rodzi ambiwalentne uczucia. Wśród wielu ludzi posługujących się prostą mową, pokutuje przeświadczenie m.in. o niższym statusie społecznym związanym z pochodzeniem, poziomem edukacji, wyznawaną religią itp.
Dla naszych dziadków to po prostu był język, jakim się porozumiewali. Dla rodziców pewien stygmat pochodzenia i przynależności, nierozerwalnie związany z trudnym życiem i ciężką pracą. Dla naszego pokolenia to symbol dziedzictwa, przemijającego świata, tożsamości i korzeni.
 |
| In Podlachian, detail | Po prostu, detal |
Obiekt jest wizualną transkrypcją wypowiedzi Joanny Troc, reżyserki i aktorki inspirującej się i tworzącej w języku białoruskim. Joanna w prostej mowie opowiada o swoich korzeniach, odkrywaniu tożsamości i znaczeniu języka dla niej i dla jej twórczości. Autorska maszyna Pawła Dudko przekształciła dźwięk w formę wizualnego rysunku.
Do obiektu dołączona jest zarejestrowana wypowiedź o długości 10 minut 53 sekund.