 |
| Machine Creative visualization – published on 18th of September 2020 – Facebook post #7 Maszyna Twórcza – wizualizacja – opublikowana 18 września 2020 – post 7. na facebooku |
Introduction | Wstęp
The creative process begins with an idea that the artist initially carries within himself. Then he tries to bring it out and show it the world using the chosen medium. I would like to uncover this process for my audience. Invite creators, artists, and viewers to participate as an active commentator, shy observer, or direct participant.
A machine-object will be used to show the creative process, the construction of which I will register, and make public. The source is a modern technology of 3D printing, resulting from my previous creative researches. I will reveal an observation of the development of the work, its creation, and its gradual evolution in the form of photo-video documentation in the Internet media. The final object will be both a work and a mechanical creator of subsequent objects created based on contact with recipients, their observations and built meanings.
The object itself is a buckle that binds the idea of the project together. The last stage will reveal the metaphorical nature of the object–creator relationship in relation to the creator and his environment.
Proces twórczy rozpoczyna się od idei, którą artysta początkowo nosi w sobie. Następnie próbuje ją wydobyć i pokazać światu przy wykorzystaniu wybranego medium. Chciałbym ten proces odkryć dla odbiorców. Zaprosić twórców i widzów do uczestniczenia w roli czynnego komentatora, nieśmiałego obserwatora albo bezpośredniego uczestnika.
Do ukazania procesu twórczego posłuży maszyna-obiekt, którego konstruowanie będę rejestrował i upubliczniał. Źródłem jest nowoczesna technologia druku przestrzennego, wynikająca z dotychczasowych poszukiwań twórczych. Obserwowanie rozwoju dzieła, jego tworzenia, stopniowej ewolucji ujawnię w postaci dokumentacji foto-video w mediach internetowych. Finalny obiekt będzie zarówno dziełem, jak i mechanicznym twórcą kolejnych obiektów powstałych w oparciu o kontakt z odbiorcami, ich obserwacje i nadane sensy.
Sam obiekt jest klamrą spinającą ideę projektu. W ostatnim etapie ujawni się metaforyczność relacji obiekt–twórca w odniesieniu do twórcy i jego otoczenia.
Patronage | Mecenat
of the Minister of Culture and National Heritage
Object | Obiekt
The physical element of the project was the construction of the "Machine Creative". An object, based on 3D printing technology, but subjected to a process of deconstruction, so as to reveal the variability of subtle, negligible even factors. I've prepared a machine object with dimensions of approx. 30 × 30 × 150 cm, capable of creating other small, extruded objects.
Fizycznym elementem projektu była budowa „Maszyny twórczej”. Obiektu opartego o technologię druku 3D, jednak poddaną procesowi dekonstrukcji tak, by unaocznić zmienność subtelnych, wręcz pomijalnych czynników. W ramach projektu zrealizowałem obiekt o wymiarach ok. 30 × 30 × 150 cm, zdolny do tworzenia kolejnych małych, ekstrudowanych obiektów.
Extruded objects were created in a strictly controlled environment to reduce the possibility of the influence of external factors, and yet their uniqueness was inevitable. Because of this, they have become a kind of indirect record of a certain fragment of reality.
Ekstrudowane obiekty powstawały w ściśle kontrolowanym środowisku, możliwie redukując wpływ czynników zewnętrznych, a mimo to, nieunikniona była ich unikatowość. Dzięki temu, stały się swego rodzaju niebezpośrednim zapisem pewnego wycinka rzeczywistości.
Process | Proces
The entire creative process, from the first technical trials to the presentation of the final object, was reported via the Facebook social platform. Thanks to this, the audience's relationship with the process of creating the artwork was established. The original assumptions were fulfilled and the parallel between the creative work on the piece and the creator and his environment became noticeable. Just as I was building the "Machine", which was the source of other objects, the relationship with the environment had a direct impact on me – the creator.
However, this relationship also went beyond the basic reactions of social media. I received private messages with questions and associations. The subject of "Machine Creative" also appeared frequently in the conversations. The use of online media to gradually present the progress resulted in much greater audience interest, which translated into strong support for achieving the goal.
Cały proces twórczy, od pierwszych prób technicznych, po prezentację finalnego obiektu, był relacjonowany za pośrednictwem platformy społecznościowej Facebook. Dzięki temu nawiązała się relacja odbiorców z procesem powstawania dzieła. Spełnione zostały pierwotne założenia i zauważalna stała się paralela pomiędzy pracą twórczą nad dziełem, a twórcą i jego środowiskiem. Tak, jak ja budowałem „Maszynę”, będącą źródłem kolejnych obiektów, tak relacja z otoczeniem wpływała bezpośrednio na mnie – twórcę.
Jednak ta zależność wykroczyła także poza podstawowe reakcje social mediów. Otrzymywałem wiadomości prywatne z pytaniami, skojarzeniami. Temat „Maszyny Twórczej” także często przewijał się w rozmowach. Wykorzystanie mediów internetowych do stopniowego przedstawiania postępów, spowodował dużo większe zainteresowanie odbiorców, co przekładało się na silne wsparcie do realizacji celu.
Machine Creative from Paweł Dudko on Vimeo.
Critical review | Tekst krytyczny
Dorota Perszko „Maszyna Twórcza”
W jednej z najsłynniejszych scen z filmu „Modern Time”, główny bohater grany przez Charlie Chaplina (także autora scenariusza i reżysera), na skutek bezrefleksyjnej zautomatyzowanej pracy przy taśmie produkcyjnej, zostaje przypadkowo wciągnięty w jej tryby niczym brzuch lewiatana. Choć motyw ten należy do kanonu sztuki filmowej, nie bez powodu powraca każdorazowo w dyskursie wokół splotu natury ludzkiej i techniki, który trwa od blisko 100 lat. Bawiąca do łez scena w gruncie rzeczy podszyta jest gorzką diagnozą świata i człowieka, uwikłanego w zdehumanizowane procesy, określone systemy władzy i modele społeczne. Geniusz Chaplina w scenie z wielką maszyną inspiruje także do zadania pytania o to, co wynika z tegoż do bólu cielesnego zbliżenia, gdzie to istota ludzka przejmuje cechy automatu, zaś technologia zasysa czynniki podmiotowe.
Tam bowiem, gdzie pojawia się pytanie o rolę techniki i maszyn w życiu człowieka, tam rodzi się pytanie o kondycję natury ludzkiej. Dwudziestolecie międzywojenne – codzienność Charlie Chaplina, ale też dadaistów, Aldousa Huxleya, Witkacego czy Martina Heideggera najdotkliwiej oceniło maszynę (technologię) na wskroś negatywnie, jako pochłaniacz ludzkiej egzystencji.
Tymczasem swoją najnowszą maszynową realizację Paweł Dudko nazywa „twórczą”, czym wbija klin w czarno-białe rozumienie automatyzmu przypisanego technologii i intuicji jednoznacznie przynależnej człowiekowi.
„Maszyna twórcza” to kolejne autorskie urządzenie Dudko z pogranicza sztuk plastycznych, digitalnych i performatywnych oparte o druk 3D. We wczesnych realizacjach technologia ta służyła mu jako alternatywna wobec tradycyjnych mediów metoda „wytwarzania” obiektów („Owoce oświecenia” 2014, „Populacje” 2016). Już wtedy artysta zadawał pytanie, czy wśród tradycyjnych mediów istnieje miejsce dla techniki z pogranicza przemysłu i wytwórstwa. Z czasem jednak projekty w technologii addytywnej Dudko rozwijał w kierunku analizy struktury samego medium, a także jego rozciągłości performatywnej („Dźwięk obrazu | Obraz dźwięku”, 2016, „Oblicza koła”, 2018). Wnioski płynące z obserwacji tych działań, generowały kolejne warstwy pytań o to, na ile urządzenie – autorska drukarka 3D – zakotwiczona jest w obiektywnym, zdehumaizowanym, nieomylnym systemie algorytmicznym. To samo pytanie determinuje tożsamość „Maszyny twórczej”, jednak w odróżnieniu od pozostałych realizacji, stanowi jej odgórną tezę.
Wiele jakości w „Maszynie twórczej” Dudko odwraca w stosunku do wcześniejszych prac, w których mimo wszystko, podmiotem kontrolującym pozostaje sam autor. Najnowsza, podobnie jak pozostałe ujęta w bardzo oszczędne środki wizualne, prezentuje się jako niepozorna gablota na postumencie. Cylindryczny klosik skrywa jednak całą potencję obiektów, które dopiero „rodzą się” na oczach widza. Po raz pierwszy od 2014 roku, odkąd Dudko używa technologii addytywnej w swoich pracach, dochodzi do fizycznego odwrócenia dyszy drukarki – wbrew jej logice i standardowemu przeznaczeniu. Jednak to właśnie fakt zadziałania wbrew grawitacji determinuje kluczowe dla realizacji powstawanie filigranowych obiekcików wprost na oczach widza. Używając filamentu o neutralnej, przypominającej ludzką skórę barwie maszyna tworzy organiczne „ciałka” przypominające dziwaczne wytwory matki natury, morskie żyjątka czy w końcu wycinki ludzkiego organizmu. Zdawać by się mogło, że istnieje pewna zasada nawijania się filamentowej nici – po początkowym przypadkowym „pluciu” dyszy, zaczyna zeń wyrastać rachityczny korpus o zmieniającym się przekroju. Obracająca się głowica dyszy przekazuje własny rytm drgań na wyrastające obiekty, co wywołuje podczas obserwacji nieodparte wrażenie tchnienia weń życia. Nie da się ukryć, że uroda ich jest ambiwalentna, jak oko u Bataille’a – pociągające i odrażające zarazem. Lecz i to właśnie zbliża wytwory „maszyny twórczej” do natury bytu. Sam w sobie urokliwy, pełen napięcia i niewiadomej proces rodzi potworzaste nieco organizmy, które sam autor z dozą prześmiewczości nazywa „kiszkami” czy „robakami”.
Akceptacja brzydoty, którą dostrzegał już św. Augustyn wpisana jest w tożsamość życia, co boleśnie podkreśla także Julia Kristeva w swojej psychoanalitycznej teorii abiektu. Abiekt Kristeva wiąże ze znaczeniem „wyrzutu”, „odpadu” a więc wszystkiego co stanowi przeciwny biegun ludzkiej (rozumianej na kształt i podobieństwo boskie) podmiotowości. Obrazowo można utożsamić abiekt z tym wszystkim, co ludzki organizm pozbywa się jako zbędne – złe wspomnienia, traumy, ale też pot, łzy, ekskrementy, wymiociny. Podłości zakłócające piękno natury ludzkiej, lecz w istocie trudne do wyparcia z jej tożsamości. Owa boleśnie ontologiczna prawda Kristevy sprowadza się jednak do namysłu nad pochodzeniem samego człowieka, który w istocie rzeczy także zyskuje status abiektu jako „wyrzutu” z łona matki.
Cała zresztą „Maszyna twórcza” pełna jest kontrastów, co sugeruje już sam jej tytuł. Przypisanie automatowi cech wynikających stricte z ludzkiej duchowości generuje podobny dadaistyczny nieco sens jak w malarskich, utopijnych maszynach Francisa Picabii. Powojenny strukturalizm przyniósł jednak przełom w myśleniu o maszynie w stosunku do wspomnianego wcześniej przepełnionego mrocznym profetyzmem okresu międzywojennego. W swoim „Micie maszyny” Lewis Mumford analizuje, a przy tym oswaja rozumienie tytułowej maszyny zasięgając do czasów prehistorycznych, a nawet ewolucji samego człowieka. Pisze bowiem: „Przypuszczalnie pierwszym wielkim przełomem było przekształcenie przednich kończyn czworonoga z wyspecjalizowanych organów do poruszania się w swego rodzaju uniwersalne narzędzie do wspinania, chwytania, uderzania, rozrywania, tłuczenia, grzebania, trzymania. Ręce wczesnego człowieka i narzędzia z kamienia odegrały istotną rolę w jego rozwoju przede wszystkim dlatego, że […] ułatwiały przygotowawcze funkcje zbierania, noszenia i macerowania pożywienia, a tym samym uwalniały usta dla mowy.” (Lewis Mumford, Mit maszyny. Tom 1, tłum. Michał Szczubiałka, PWN, Warszawa 2012, s. 18)
Równie szeroko, jak warunki jej wyłonienia, rozumiana jest tu sama technika. Autor Mitu maszyny zalicza do niej nie tylko narzędzia i tradycyjnie rozumiane maszyny, ale również wszelkiego rodzaju pojemniki (od jam, pułapek i sieci, przez kosze, obory i domy, po zalewy retencyjne, kanały, a nawet miasta 1), twory, które określa mianem maszyn społecznych, a nawet do pewnego stopnia samo ciało człowieka.
„Jeżeli człowiek rzeczywiście był wytwórcą narzędzi, to już na samym początku miał jedno pierwotne uniwersalne narzędzie bardziej istotne niż jakiekolwiek późniejsze urządzenie, a mianowicie własne poruszane umysłem ciało, każdą jego część, w tym i te członki, które wytwarzały pałki, ciosaki, czy drewniane dzidy.” (tamże, s. 18)
Późniejsze dzieła Mumforda, jak i sam „Mit maszyny” dotyczą przede wszystkim problemów, które w swoim filmie poruszył jego wielki poprzednik – Charlie Chaplin. Praca Pawła Dudko daleka jest od politycznej czy społeczno-kultorowej spekulacji. Wprowadza raczej odbiorcę w rodzaj pozornie kontrolowanego rytuału, który wydarza się poza ramami przewidywania. Namysł jednak nad człowiekiem, jako swego rodzaju „twórczą maszyną” upłynnia granice między kreacją a wytwarzaniem, intuicją a automatyzmem, władaniem wedle woli a mechanicznym powtórzeniem.
Dorota Perszko
Facebook Posts: | Posty na facebooku:
1st of July 2020 – post #1 | 1 lipca 2020 – post 1.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
July in the calendar, holidays in the air, #kulturawsieci [culture on the web], so the "Machine Creative" starts! Over the next few months, I will share with you my work on the project that I am realizing under the Culture on the Web scholarship from the Minister of Culture and National Heritage. #maszynatwórcza #stypendium #mkidn |
|
14th of August 2020 – post #2 | 14 sierpnia 2020 – post 2.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
#kulturawsieci prowls and the "Machine Creative" works! There will be some sneak-peaking at creative work. We will meet virtually in the studio. We will build object-machine. We will write some :) This project is completely unusual for me. Typically, my works are created in secret, somewhere behind the workshop door. This time, I will share my path and I am counting on your presence and a little attention. |
|
21st of August 2020 – post #3 | 21 sierpnia 2020 – post 3.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
The creative machine begins to become independent! 🎉 This is the second stage of work that I can successfully consider closed. The driver is prepared. The program that controls the most important parameters – written. The mechanical part of the head - ready. Soon I will show what we're going towards 😉 I like to divide my work into technical and creative stages. Of course, these stages will meet at some point and then the most interesting things will happen. However, this initial division allows for a better focus and understanding of the phenomena. The possibility of observing and working on each of the stages allows you to discover new paths. I am fascinated by how unreal, abstract programs can create physical objects thanks to 3D printing. Just thinking about the movement of electrons is engaging, let alone when it becomes the source of a new form! It's been a long post this time. It's probably not a proof of concept yet, but if it works flawlessly, it's an important moment. More soon, because #kulturawsieci does not sleep! |
26th of August 2020 – post #4 | 26 sierpnia 2020 – post 4.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
Today I planned to work, not publish. However, there are days when it is difficult to gather thoughts and force the mind to work. No matter how many coffees have I drunk, nothing is moving forward. #maszynatwórcza won't move a bit! And at such a moment the technical and creative stages support each other! It was enough to organize the wires and ideas started to flow. 😃 Previously, I wrote that I like to divide my work into two stages. However, I did not mention that these stages never end. In practice, at some point you have to say "ready!", But thinking about solutions and meanings goes on. Sometimes its an origin to new projects, and sometimes you just move a step backwards and improve. The Machine Creative works! The one in the head and the one on the table. Back to work while it's on! |
|
28th of August 2020 – post #5 | 28 sierpnia 2020 – post 5.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
I remember a few years ago, late in the evening, when I disassembled the 3D printer head and the first version of this idea was created from a piece of cardboard with a hole quickly drilled into and a few makeshift supports. Proof of concept, i.e. the proof that the idea can be executed. And maybe a little closer to explaining what actually arises here 🙃 That particular evening, I watched in fascination as the material formed itself. At times I couldn't help feeling that it was not the filament that was flowing out of the nozzle, but rather some creature was nibbling at it in focus. My thinking about the appartus started to move from the virtual-real relationship towards an animate object. Towards a being, that is partially determined and at the same time has some potential for self-determination. In implementing the #maszynatwórcza project, I wanted to make sure that I was in control of several important factors. I assumed that the moment the machine starts up, a few elements will remain predetermined: block temperature, nozzle diameter, feed rate, and filament type. Anything else that we are unable to control, or the changes are so small that they are difficult to see, will make the results unique. In the case of the Machine Creative, there are still many decisions to be made. But all in the right time... |
5th of September 2020 – post #6 | 5 września 2020 – post 6.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
Model. These are the last fittings before the completion of the final facility. A little sketchy model allows you to check the layout, fit and, at least briefly, the proportions of the elements. From the technical side, I was afraid that the head would heat up the attached metal plate too much. Or on the contrary - will the plate dissipate too much heat, so that the filament would not melt. Finally, everything works fine 🙂 Now I can prepare visualizations to make final decisions about what the #maszynatwórcza will look like. |
|
18th of September 2020 – post #7 | 18 września 2020 – post 7.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
This is how I imagine it, i.e. visualization. 3D model, exact dimensions, materials, fitting of elements. One last look before cutting, milling and gluing. I can reveal that one detail will definitely change 🙂 Even though it's almost over, #maszynatwórcza still surprises. Therefore, whenever I think about my work, I think about some kind of dialogue with technology. I take a step forward and reality verifies it. Then I need to step back a little and take a look from a distance. There's a livestream coming out next week! But details in the next post ... 😉 |
|
23rd of September 2020 – post #8 | 23 września 2020 – post 8.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
🔔 Livestream! 🔔 Today at 14:00 live from the studio I cordially invite you! |
|
23rd of September 2020 – post #9 | 23 września 2020 – post 9.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
Machine Creative - livestream from the studio Live from the studio 🙂 |
23rd of September 2020 – post #10 | 23 września 2020 – post 10.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
Thank you all for being on today's livestream !!! ❤ I honestly did not count on such a large audience, especially in the middle of the day! Unfortunately, during the stream I did not see all the comments on the fly, but I tried to answer them all in writing. The material is available in a slightly lower quality (it was supposed to be fullHD) and it definitely needs to be checked 😉 Richer with the new experience, I am a little calmer about our next meeting. |
|
29th of September 2020 – post #11 | 29 września 2020 – post 11.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
Livestream the 2nd! 🔔 Today at 7:00 PM live - such an unusual evening story for the brave 😉 I cordially invite you! |
|
29th of September 2020 – post #12 | 29 września 2020 – post 12.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
Machine Creative – project presentation – livestream 2. #maszynatwórcza |
30th of September 2020 – post #13 | 30 września 2020 – post 13.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
#maszynatwórcza in all its glory 🔔 Today is the last day of the project and I am sharing the documentation of the object. What wasn't visible during the live streams, the photos will surely explain 🙂 "Machine Creative" object, 2020, wood, plywood, stainless steel, glass, electronic control system, 3D printer head, PLA filament, 30 × 30 × 150 cm P.S. Video coming soon! |
|
30th of September 2020 – post #14 | 30 września 2020 – post 14.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
#maszynatwórcza for the almost last time (in the near future) 😉 Video recordings of small, extruded objects. An opportunity to see them close in their environment. |
30th of September 2020 – post #15 | 30 września 2020 – post 15.
[live post in Polish click here | oryginalny post po polsku tutaj]
|
September 30 is slowly coming to an end... The third phenomenal month of work on the #kulturawsieci scholarship is also ending. This year's events changed a lot, but had it not been for this time, there would probably never have been a #maszynatwórcza in this form. It's a whole new experience to share with you my thoughts, doubts, and work before they settle down, and before they become something more than just my first impression. I would like to thank everyone for every comment, private message, reaction, presence on streams, live conversations. I greatly appreciate your kind words, shares, and questions, as well as doubts, critical remarks, and sarcastic comments 🙂 At this point, I would like to thank the people who helped me with the project with their outstanding skills. It is a great joy and happiness to know such people and to be able to count on them! Damian Dworakowski helped me prepare my scholarship application and explained the intricacies of the application system. He can look from the perspective of a creator, organizer, and expert, and then choose the best solution from this ridiculous conglomerate! What's more, he is still able to develop the project and inspire 🙂 Dorota Perszko wrote a phenomenal text about the project. The knowledge, contexts, and meanings she notices are always a surprise to me, and at the same time, I often feel shy about such comparisons. Radek Gurski, a modest master of the workmanship with whom we built the final facility. He always proves to me that theoretical knowledge in the workshop is only an introduction to the joy of making, and shows what understanding the material is all about. And last, but not least... Karolina Niedbało, who probably reacted to every comment, followed all possible reactions regarding the posts, was able to spam the livestream, but most importantly, she helped me plan this project and made sure that it was implemented in the best possible form. I do not even need to mention all the support and pointing the direction when it got blurry because it is obvious 😉 I am very glad that this project was created. It started, as usual, with the realization of an object for an exhibition somewhere, sometime in the future... Meanwhile, our interaction over the weeks showed me a completely different face of creativity and possibilities. If someone looks here in the future, all documentation can be found on my website. Thank you again and let's stay in touch! |